Schreeuwen, krijsen, gillen, schoppen, slaan met de deuren en zo’n boze blik. Herken je dat? Dat je kind zo ontploft en jij echt niet begrijpt waar het vandaan komt? Luisteren naar elkaar is er niet meer bij. Zo vertelde een moeder eens over zo’n onverwachte ontploffing van haar kind:

Stijns ontploffing

Na een gezellig dagje uit met z’n ouders keuvelt Stijn nog wat beneden tussen zijn speelgoed. Ze hebben zelfs nog z’n favoriete maaltijd gegeten. En dan is het toch echt bedtijd, vindt moeder. “Ik wil nog niet naar bed,” is zijn boze antwoord. Het is al ruim na bedtijd en moeder  wil toch dat hij nu naar boven gaat. “Maar ik wil nog even tv kijken. Ik ben nog helemaal niet moe.”  Moeder houdt vast aan haar standpunt:  “Maar Stijn, het is nu toch echt … “ en BOOM!! Stijn ontploft in een woedende bui! Wat ze ook zegt het komt niet meer binnen bij Stijn. Hun mooie dag eindigt met donder en bliksem.

Tijdens mijn workshop ‘Kids & Emoties’ realiseerde zijn moeder hoe anders zijn reactie was geweest wanneer zij de tijd en aandacht had gegeven waarom hij in het verzet ging. Ze realiseerde zich dat ze te snel ging en aan iets voorbij ging, namelijk  zijn gevoel. Stel ze had gezegd:  “Dat snap ik wel, want het is ook zo’n gezellige dag geweest” en “Eigenlijk zou je wel willen dat deze leuke dag nog niet afgelopen is.” Stijn had zo ruimte gekregen om afscheid te nemen van deze leuke dag. Haar eyeopener omschreef ze zelf zo prachtig: “Eerst even luisteren, begrip tonen, en dan Stijns  emotie benoemen zodat we  samen blijven praten.”

Verbinding met je kind

Veruit de belangrijkste stap in het proces om de verbinding met je kind in stand te houden is naar je kind luisteren.  Het  werkt heel bevrijdend als je puur erkent wat er is, zonder hieraan iets te willen veranderen of op te lossen. Het is zoals het is. Soms maakt dat blij, soms verdrietig. Door te erkennen dat iets zo is, kan  er ontspanning optreden. Dan kun je bijvoorbeeld gaan rouwen  omdat je de pijn kan toelaten en erkennen. Een gemis is een gemis, een geluk is een geluk.

De behoefte van je kind is om gehoord en te gezien worden zonder oordeel.  Geef hem de gelegenheid om zelf tot een oplossing te komen door jouw mening of oplossing zoveel mogelijk uit te stellen.

Luisteren met je oren is niet alleen herhalen wat je hoort. Het is ook invoelen en verplaatsen  in de ander en begrijpen wat  zijn gevoel  is en die benoemen.

 ‘Ieder mens wil waardering en erkenning’

Erkenning betekent dat je kind zich geaccepteerd en geliefd voelt om wie hij is en wat hij voelt. Je kind de erkenning geven die hij verdient, is één van de belangrijkste en meest basale dingen die je voor hem kunt doen.

Wat doe je als je je niet gezien of gehoord voelt?

Wanneer je kind zich niet gezien en begrepen voelt zal de emotionele reactie (gedrag) blijven. De behoeft aan gezien en begrepen worden is niet vervuld. Een onvervulde behoefte zorgt voor een gevoel van afwijzing, gekwetst zijn, frustratie, eenzaamheid of bewijsdrang. Je kind blijft, zolang deze behoefte niet vervuld is, hongerig naar deze erkenning.

‘Gezien worden is zó belangrijk voor het zelfvertrouwen van een kind’

En herken je deze onvervulde behoeftes ook bij jezelf of andere volwassenen? Bijvoorbeeld als je moeder nooit tegen je zei dat ze trots op je was, of dat je altijd hoorde van je vader dat je het niet goed deed, dan geeft dat een leeg gevoel. Je blijft hongerig  naar compensatie. Je gaat het buiten jezelf zoeken en je probeert de erkenning via anderen te krijgen: “Is het goed, zoals ik het doe?” of “Ben je trots op me? ”

Hoe geef je je kind erkenning?

Het beste wat je kunt doen om je kind te erkennen is door:

• er voor hem zijn
• tijd met hem door te brengen
• goed naar hem te luisteren
• je in hem te verplaatsen

Als je kind zich erkend voelt, dan ervaart hij zijn omgeving als betrouwbaar, ondersteunend en vriendelijk.

Let op: je erkent de emotie  (je geeft niet toe aan het negatieve gedrag), en laat zien dat je je kind begrijpt. Stijns moeder weet nu hoe ze hem kan helpen om vervelende gevoelens te verdragen, om te gaan  met teleurstellingen en sneller in en uit emoties te stappen.

Creëer eerst de optimale omgeving door de juiste voorwaarden te scheppen. Net als een tuinman begint met een voedzame bodem en voldoende warmte. Opvoeden is net tuinieren.

Hoe meer contact en verbinding je hebt met je kind, hoe beter hij zich zal ontwikkelen, hoe lekkerder hij in zijn vel zit en hoe makkelijker de dingen gaan.

Wil je dat jouw kind makkelijker kan omgaan met teleurstelling en ploeter je samen al een tijd? Dat hoeft echt niet. Meld je dan nu aan voor mijn gratis ontdeksessie.